نامه ای به یانگوم

سلام یانگوم، ما تو را جمعه ها در تلویزیون می بینیم، عکس هایت را هم دیروز در اینترنت تماشا می

کردیم و به تفاوت های کیفی پی می بریم (منظورم کیفیت سریال است،) یانگوم جان تو خبر نداری ما

چه می کشیم (نترس چیز بد و بی تربیتی نمی کشیم.) تو نمی دانی الان مهمترین مساله مملکت ما

این است که فوتبالیست های تیم ملی با شلوارک نروند ناهار بخورند. شلوارک خوب نیست یانگوم،

خیلی خطر داره یانگوم، تو نمی دانی که اخیراً گفته اند دانشگاه ها محل فساد هستند و دوم خرداد هم

محل انحراف. یادش بخیر یانگوم، فساد و انحراف در گذشته صفایش بیشتر بود.

 یانگوم جان تو نمی دانی در اینجا پنج، شش پست مهم را می دهند به یک آقایی. او می گوید

ریاست ستاد مبارزه با قاچاق کالا شغل نیست، راستی یانگوم اگر شغل نیست پس الف)

تفریحات سالم است؟ ب) دستگرمی است؟ ج) مرغ ماهی خوار است؟ د) میزان الحراره است؟

یانگوم جان بگو چیست پس؟

یانگوم مهربان، ما شاهد فداکاری های تو در دربار هستیم اما این کارها آخر و عاقبت ندارد از دربار

بیا بیرون و به ما بپیوند، یا لااقل بیا عضو این معاونت رسانه یی ریاست جمهوری شو و برای تمام

تیترها و مطالب روزنامه ها یک جوابیه بنویس و بفرست، باور کن از بیکاری بهتر است، یانگوم،حیف در یک قرن پیش زندگی می کنی وگرنه

با هم چت می کردیم و همه مشکلاتمان را برایت می گفتم

                       افسوس که این مـــاه مبـــارک به سر آمد            در دفتـــــــر اعمــــــال، ثــــوابی ننوشتیم

          

این پیامک دیشب اومد واسه ام...

ما غرق گناهیم، ولی پاک سرشتیم               حسرت زده ی یک وجب از خاک بهشتیم

شــــــکرانه ی زایل شدن ِ حالت اغما                  از خوردن آن میــوه ی ممنوعه گذشتیم

هر چند که الیـــاس بسی وسوسه ها کرد         امّا چو پــــری، بنده ی خنّــــاس نگشتیم

غفلت بکُشد یونُس ِ جان، در دل ماهی          چون غمزه ی هستی به دل مزرعه کِشتیم